Bir rahip, bir doktor ve bir avukat deniz kazası sonucu okyanusta anakarayı gören fakat ıssız bir adada mahsur kalmışlar.
Adadan kurtulabilmek için tek yol yüzmekmiş ancak deniz aç köpekbalıklarıyla doluymuş. Başka çare olmadığını anlayan üçlüden önce doktor karaya yüzmeye karar vermiş.
Rahip ve avukata dönerek, “Ben hayatımı insanları kurtarmaya adadım, bu yüzden de tanrı yardım eder.” demiş ve okyanusa atlamış. Daha bir kulaç atamadan köpekbalıkları doktoru yemişler.
Rahip avukata, “Ben tüm ömrümü tanrıya adadım, o bana yardım edecektir, burada ölemem!” demiş ve atlamış. Tabii köpekbalıkları rahibi de oracıkta yemişler.
Avukat olanları görünce bir değerlendirme yapmış, bu iki adam hayatlarını insanlığa ve tanrıya adadıkları halde öldüler, bense hep kendim için çalıştım bu köpek balıkları beni de kesin yer, ama burada aç susuz yavaş yavaş ölmektense atlayıp hemen ölürüm diye düşünmüş ve kendini okyanusa atıvermiş.
Denizde olağandışı bir hareketlenme olmuş, bütün köpek balıkları “Buyur üstat…” demişler ve avukatın geçeceği yolda bir kordon oluşturmuşlar
