“… Kadına ihtiyaçlarını gidermek amacıyla para vermeyerek ekonomik şiddet uygulayan koca kusurlu olup karısına manevi tazminat ödemesi gerekir…” Yargıtay 2.Hukuk Dairesi
2018/3648 E. , 2019/3769 K.
“İçtihat Metni”
MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVACI-DAVALI : …
DAVALI-DAVACI
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma
KARAR DÜZELTME İSTEYEN : Taraflar
Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; kısmen bozulmasına-kısmen onanmasına dair Dairemizin 20.03.2018 gün ve 2016/14024-2018/3581 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2014 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
1-Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre davacı-karşı davalı erkeğin tüm karar düzeltme itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davalı-karşı davacı kadının karar düzeltme itirazının incelenmesine gelince;
Davalı-karşı davacı kadının karşı boşanma davasında ekonomik şiddet vakıasına dayandığı, mahkemece de kararın gerekçesinde davacı-karşı davalı erkeğin, davalı-karşı davacı kadına ihtiyaçlarını gidermek amacıyla para vermeyerek ekonomik şiddet uyguladığı vakıasının erkeğe kusur olarak yüklendiği ve toplanan delillerden bu vakıanın ispatlandığı anlaşılmaktadır. Boşanma sebebiyle manevi tazminata hükmedebilmek için, tazminat talep eden tarafın kusursuz veya diğer tarafa göre daha az kusurlu olması yanında; boşanmaya sebep olan olayların kişilik haklarını zedelemiş olması da gereklidir (TMK m. 174/2). Davacı karşı davalı erkeğin belirlenen bu kusurlu davranışı, davalı-karşı davacı kadının kişilik haklarına saldırı niteliğindedir. Ne var ki bu husus ilk incelemede gözden kaçırıldığından Dairemizin 20.03.2018 tarih, 2016/14024 Esas ve 2018/3581 Karar sayılı ilamı ile mahkemece verilen hüküm, manevi tazminatın şartları oluşmadığından kadın yararına manevi tazminata hükmedilmesinin doğru olmadığı gerekçesiyle bozulmuştur. Açıklanan sebeple davalı-karşı davacı kadının karar düzeltme itirazının kabulü ile Dairemizin 20.03.2018 tarih, 2016/14024 esas ve 2018/3581 karar sayılı ilamının ikinci bendinde yer alan bozma kararının kaldırılmasına, hükmün yukarıda açıklanan sebeple tüm yönleriyle onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple davalı-karşı davacı kadının manevi tazminata yönelik karar düzeltme isteğinin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 440-442. maddeleri gereğince kabulüne, Dairemizin 20.03.2018 tarih, 2016/14024 esas ve 2018/3581 karar sayılı ilamının bozmaya ilişkin 2 nolu bendinin kaldırılmasına hükmün tüm yönleriyle ONANMASINA, davacı-karşı davalı erkeğin karar düzeltme isteğinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 442/3. maddesi gereğince; bu maddede gösterilen para cezasının miktarı 5252 sayılı Kanunun 4. maddesiyle artırıldığından ve aynı yasanın 7. maddesiyle; ceza, idari para cezasına dönüştürüldüğünden, 5326 sayılı Kabahatler Kanunu’nun 17. maddesinin 7. fıkrasıyla da idari para cezaları her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yıl uygulanan miktarın, o yıl için belirlenmiş olan yeniden değerleme oranında artırılarak uygulanacağı öngörülmüş olmakla, bu suretle hesaplanan 315.00 TL idari para cezasının ve Harçlar Kanunu uyarınca alınması gerekli 92.50 TL. ilam harcının karar düzeltme talep eden Ahmet’e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna, istek halinde karar düzeltme harcının Nigar’a geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi. 01.04.2019
