Aynanın henüz bilinmediği bir ülkede, adamın biri çölde dolaşırken büyükçe bir ayna parçası bulmuş.
Aynaya bakıp da yüzünün yansımasını görünce:”Aaaa! Bu benim rahmetli ağabeyime ne kadar benziyor!” diyerek koynuna sokmuş, evine dönmüş.
Ağabeyine duyduğu özlemle ayna koynunda uykuya dalmış. Karısı, adamın koynundan yatağa düşen aynayı alıp baktığında çıldırmış:
”Vay utanmaz herif; demek koynuna o….punun birini almış! Bari benden güzel olsaydı yanmazdım!”
Sabahı zor eden kadın, kocasına sezdirmeden kadı efendinin huzuruna çıkmış:
”Kadı efendi, kadı efendi şuna bir bak! Kocamdan şikayetçiyim. Başka birini koynuna almış!” diyerek aynayı uzatmış.
Aynaya bakan kadı kadını azarlamış:
“Git başımdan kadın! Burada kadın madın yok; bir kart zamparanın sureti bu!”
*
Çevremizdeki çoğu kişinin; özellikle eğitim, sosyal çevre, ekonomik ve siyasi güç bakımından toplumun az çok üstünde olanların zaman zaman ülkemizin genel insan manzaralarına bakıp da : ” Bu toplum niye böyle? “ diyerek yakındıklarını, hatta onları farklı biçimlerde damgalayıp aşağıladıklarını görünce aklıma hep yukarıdaki sembolik(temsili) öykü gelir.
*
Bilirim ki içinde yaşadığımız bu toplum bizim aynamızdır. Aynadan yansıyan ve surat asmamıza, bazen haksız yere tiksinmemize neden olan bu görüntüler, gerçekte ana-babasıyla, eğitimcisiyle, din adamıyla, yöneticisiyle, siyasetçisiyle bizim yansımamızdır.
Asıl sorgulamamız, yargılamamız gereken, o beğenmediğimiz hor gördüğümüz sonuç değil, o sonucun ortaya çıkmasındaki vebalimizdir. İnkâr ve yüz çevirmekse bir çözüm yöntemi değildir.
SALİH ALTUN
